Η Αλίκη στη χώρα των "Τεράτων"

Γράφει η Τσαγκαράκη Ευφροσύνη

Όταν ήμουν μικρή, το αγαπημένο μου παραμύθι ήταν η " Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων ". Αργότερα, έμαθα ότι δεν ήταν παραμύθι για παιδιά, αλλά ιστορία για μεγάλους _ και συγκεκριμένα το ταξίδι της αυτογνωσίας.
Ένα βαρετό πρωί λοιπόν, ακολούθησα και εγώ το Άσπρο Κουνέλι με τα ρόδινα μάτια και πήδησα πίσω του στην κουνελότρυπα, χωρίς να καλοσκεφτώ πώς στην ευχή θα έβγαινα από εκεί. Καθώς έπεφτα όλο και πιο βαθιά άρχισα να μονολογώ σαν να ονειρεύομαι.. Όταν λοιπόν, προσγειώθηκα στο σωρό από τα κλαδιά και τα ξερά φύλλα και συνειδητοποίησα πώς δεν ονειρευόμουν, βρέθηκα όπως και η Αλίκη σε ένα κόσμο εντελώς ανεξερεύνητο. Κοίταξα ψηλά άλλα έβλεπα το απόλυτο σκοτάδι, κοίταξα γύρω μου και όλες οι πόρτες ήταν κλειδωμένες. Κάπου εκεί κατάλαβα πως ήμουν ΜΟΝΗ σε μία περιπέτεια που ΕΓΩ η ίδια είχα επιλέξει. 

Για όλους όσους αποφασίζουν είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα να ακολουθήσουν τον "δρόμο" της ενδοσκόπησης η ιστορία είναι πάνω -κάτω γνωστή. 

Ζώντας επί χρόνια στην περιφέρεια της ύπαρξης μας, η "κουνελότρυπα" είναι μέρος που ίσως να μην διανοηθήκαμε πότε πώς υπάρχει. Κι όμως είναι εκεί και περιμένει να βρεθείς μέσα της, για να ανακαλύψεις τα "θαύματα" της. Η αυτογνωσία είναι μια ευαίσθητη διαδικασία που αντίθετα με την υπάρχουσα αντίληψη δεν την βρίσκεις εσύ, σε βρίσκει αυτή. Όταν είσαι, όμως, πνευματικά έτοιμος, όταν είσαι σε θέση να ακούσεις το Κουνέλι που μιλάει και κοιτάζει βιαστικά το ρολόι του, χωρίς, ωστόσο, να σου φανεί περίεργο ότι ακολουθείς ένα κουνέλι που... μιλάει! Για να συμβεί αυτό τα αισθητήρια σου θα πρέπει να είναι ανοιχτά, να είσαι έτοιμος, δηλαδή, να κάνεις το μεγάλο "άλμα". 

Όσο σε συγκινούν οι υλικές απολαύσεις, όσο αποφεύγεις την μοναχικότητα, όσο προτιμάς να είσαι διαρκώς με κόσμο για να μη βρεθείς αντιμέτωπος με τους δαίμονες σου, όσο σε ευχαριστεί η "πολυφωνία" από την σιωπή της ύπαρξης σου, _ δεν θα γεύτεις τα οφέλη της. 

Τον δρόμο προς το κέντρο της ύπαρξης, τον οδεύει καθένας ξεχωριστά και μοναδικά. Όμως, και εκεί τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Μόλις σκύψεις μέσα σου, θα δεις ότι αυτό που νόμιζες πώς πραγματικά είσαι, δεν είναι η αληθινή σου ταυτότητα. Είναι μιμητικές συμπεριφορές που έχεις υιοθετήσει από το περιβάλλον σου, είναι τα "πρέπει" και τα "μη" , οι φόβοι των γονιών σου, οι αρχές τις κοινωνίας , τα διδάγματα των δασκάλων σου. Όλα αυτά που νόμιζες Ταυτότητα σου, στην πραγματικότητα δεν ήσουν Εσύ. Και εδώ ξεκινά το δύσκολο κομμάτι. Η συνειδητοποίηση ότι οι μέχρι τώρα πορεία σου βασίστηκε σε ιδέες, ιδανικά, αντιλήψεις και "πιστεύω" ξένα, που τα "φορούσες" καλά και μάλιστα τα ονόμαζες Χαρακτήρα! Παράλληλα, όμως, ξεκινά και ο αγώνας σου στη Χώρα των "Τεράτων ", που μόλις καταφέρεις να τα υπερνικήσεις και να ξεφύγεις από αυτά, θα γίνει η Χώρα των Θαυμάτων... των δικών σου θαυμάτων! Αξίζει τον κόπο έστω και να προσπαθήσεις... Εμπιστεύσου με.! 

http://simplylife.gr